Specyfika i zadania grupy biblijnej w parafii
W istotę chrześcijaństwa wpisana jest idea wspólnoty. Budowaniu wspólnoty ludzkiej ma służyć cała zbawcza działalność Kościoła.
Proces ten urzeczywistnia się przede wszystkim w ramach najbardziej podstawowej społeczności religijnej, jaką jest parafia. To ona, będąc widzialnym znakiem Kościoła powszechnego, ma stawać się braterską wspólnotą wszystkich jej członków.
W ramach dużych i anonimowych społeczności parafialnych osiągnięcie tego celu napotyka jednak na duże trudności. Z tej racji pastoraliści i duszpasterze dochodzą do wniosku, że parafia powinna stopniowo stawać się wspólnotą wspólnot. Okazuje się bowiem, że jedynie małe wspólnoty, zjednoczone w imię Chrystusa, mogą być autentycznym przykładem żywej wiary i wzorem apostolskiej gorliwości. W nich też spełnia się jedno z podstawowych praw życia osobowego, jakim jest możliwość realizowania się i rozwoju ku pełni we wspólnocie. Prawidłowość ta dotyczy również wymiaru nadprzyrodzonego istnienia osoby ludzkiej w ramach całego Bożego planu zbawienia.
Wymienione racje decydują, że na naszych oczach dokonuje się eksplozja żywych wspólnot chrześcijańskich, które wnoszą szczególny wkład w kształtowanie oblicza współczesnego Kościoła. To one przyczyniają się do ożywienia i „uczłowieczenia” parafii. Charakteryzują się nieformalnym, spontanicznym charakterem oraz bliskimi relacjami międzyludzkimi, opartymi na wspólnym doświadczeniu wiary i wspólnej drodze wzrostu duchowego. Wprowadzają też wierzących w konkretne przestrzenie zaangażowania apostolskiego i dają im możliwość głębszej identyfikacji z Kościołem.
Fenomen rodzenia się małych wspólnot jest nie tylko znakiem odkrywania wspólnoty Kościoła, ale także zapotrzebowaniem na żywe słowo Boże. Skoro cały Kościół jest dziełem Słowa, tym bardziej nie może go braknąć w małych wspólnotach kościelnych. Co więcej, to one stają się idealnym miejscem owocnego zbliżania się do tekstu świętego. Cały Kościół ma obficiej karmić się słowem Bożym. Praktycznie może się to zrealizować skuteczniej w małej wspólnocie, zgromadzonej na czytanie, rozważanie i modlitwę słowem Bożym. Małe, nieformalne wspólnoty kościelne, dają szczególną okazję do osobistego przyjęcia Ewangelii. Odkrywając sens życia i oświetlając go Ewangelią, wierni sami dla siebie stają się przykładem praktycznego życia słowem Bożym. Zapotrzebowanie na słowo Boże wykorzystują przede wszystkim różne ruchy odnowy Kościoła, stowarzyszenia i organizacje kościelne. Zapotrzebowanie na słowo Boże przyczynia się do powstawania typowo biblijnych grup czy kręgów biblijnych. Ich specyfiką jest koncentracja na słowie Bożym i apostolat biblijny.
Właściwe funkcjonowanie grupy biblijnej i każdej innej wymaga przestrzegania pewnych fundamentalnych zasad, uwzględniających specyfikę lektury i aktualizacji Biblii w małych grupach.
Przede wszystkim trzeba pamiętać, że grupa biblijna nie może istnieć sama dla siebie, dla swych własnych celów. Jej wewnętrzny związek ze wspólnotą Kościoła i parafią powinien wyrazić się także w zewnętrznych formach. Istniejąc na terenie parafii, musi być z nią związana i działać w pełnej harmonii z jej życiem. Grupa biblijne koncentrując się na lekturze i studium Pisma Świętego, nie może być obojętna na problemy parafialnej wspólnoty, na jej posługę nauczania, uświęcania i działalność pasterską.
Tak jak każdej małej wspólnocie kościelnej, tak też i grupie biblijnej zawsze potrzebny jest kapłan. To on pozostaje dla grupy znakiem jedności z Kościołem. Obecność kapłana jest konieczna nie tylko dla spełniania sakralnych czynności liturgicznych, ale dla kierowania formacją i czuwania nad jej właściwym rozwojem. On też swoją wiedzą i autorytetem zapewnia, że lektura Biblii w danej wspólnocie odbywa się zgodnie z wiarą Kościoła. Jest to ważne dlatego, że często nie czyta się Biblii w Kościele, a wierni słyszą o niej nie tylko ze strony oficjalnej Kościoła (telewizja, film, Internet). Jeżeli w grupie nie ma styczności z żywą Tradycją Kościoła, prowadzi to do zachwiania związku między Biblią a sakramentem. Co więcej, zapomina się wtedy, że lektura tekstu świętego zawsze wchodzi w logikę wiary, nawrócenia, modlitwy i świadectwa. W grupie konieczna jest więc obecność kapłana, odpowiedzialnego za wspólnotę, będącego widzialnym znakiem jej łączności z parafią i Kościołem.
Chcąc zapewnić, by spotkania ze słowem Bożym w małej grupie były owocne, trzeba oprzeć ja na katolickiej tradycji egzegetycznej, zgodnie z historyczno-krytyczną interpretacją Biblii. Bez tego istnieje możliwość fundamentalistycznego, subiektywnego rozumienia tekstów. Fatalnie deformująca jest lektura poza kontekstem; lektura Starego Testamentu poza chrześcijańską optyką Nowego Testamentu. Przy lekturze tekstu biblijnego istotną sprawą pozostaje zawsze odczytanie jego sensu wyrazowego. Inaczej mówiąc, chodzi o odpowiedź na pytanie: Jaką myśl chciał przekazać natchniony autor? W miarę duchowego rozwoju grupa powinna sięgać do bardziej szczegółowych opracowań. Jeśli kapłan sam nie jest w stanie podołać trudowi prowadzenia grupy, nad poprawnością interpretacji Biblii winien czuwać odpowiednio przygotowany animator. W grupie musi też dokonywać się aktualizacja tekstu, prowadząca do nawrócenia i osobistego zaangażowania w życie i misje parafialnej wspólnoty, zwłaszcza w kierunku apostolatu biblijnego (np. niedziela, tydzień biblijny.).
Każda grupa kościelna, a więc i biblijna, jest dla parafii wielkim dobrodziejstwem. Poprzez swoją nowość i dynamizm wprowadza w życie parafialne pewien ożywczy ferment, broniąc przed rutyną i skostnieniem. Tam gdzie grupom w parafii nie brakuje mądrej i życzliwej opieki duszpasterskiej, parafie faktycznie są środowiskami tętniącymi życiem chrześcijańskim w całym bogactwie jego przejawów.